bago

Naumpisahan ko na ang pagbabalik sa mundong minsan ko ng iniwan,, kahit sabihin na nating hindi na ako estranghero sa mundong iyon.., andami pa ding bago sa akin.., andaming iba..

una.., sa kompanya,, iba to sa huli kong pinasukan.., though parehong may tutut card para makapasok sa mga pintuan, may mga guards na nagbabantay kung nagpipicturan kayo sa loob.., dume dress down at dume dress up.., may vendo machine para sa kape, may mga pagkakaiba siya sa pinanggalingan ko..madami pa ding papasukan na kelangan mo ng password.

iba ang mga terms na gamit sa ilang mga alam ko na,, mejo nalilito pa din ako dahil siguro bago at mas sanay ko sa mga terms na alam ko na,, para siyang palabas sa ibang bansa na iniba ang mga pangalan ng mga characters pag inexport dito.. parehong character.., iba ang pangalan

hindi mo na kelangan masyadong mag jacket,, hindi hard core ang lamig.. gusto ko minsan kasi di mo na kelangan magdala pa ng panlamig

ang cute ng loft na mas kilala ko sa tawag na pantry.. mas part na nakaka fast food.., nakaka greenwich.., at parang asa resto ka lang..

iba ang mga cast syempre.., ang mga wavemates ko.., though may mga characters na hawig sa mga characters na kilala ko na.. ayaw kong magkumpara kung alin ang alin kasi mas lulutang talaga yung unang grupong kinabilangan ko,, pero pareho namang mga baliw,, creative.., palaban.., maloko.., lumalaban sa mga hirit.., mga pasaway pero kontrolado naman.., mukhang masaya ang   mgabatch na kinabilangan ko.. mafe feel mo yung warmth ng company.. at sinasaway pa din ako,, sabi ko nga sumosobra na ko minsan,, sori naman..

yung trainer namin.., mabait.., pero nararamdaman kong minsan na gusto nia kong bangasan sa mukha sa sobrang epaloid ko.. e.. kasi ba naman ako.., mamamatay yata kung hindi ako makapagsalita at maka hirit,,
haaay,, kung may gamot lang sa botika neto.. lalaklakin ko silang lahat..

pero as i've said.., pinipigilan ko naman.., baka di ako maka uwi ng buhay..

bago bago bago---- makakapag adjust din ako. sana.
kasi ampangit kung mauna pa kong mawala sa kompanya kesa sa makapag adjust.

Bayad Utang

Tulad ng naipangako ko sa huling entry ko.., may mga kwento akong dapat i share.. kahit na hindi naman ako obligado o kahit wala naman talagang maaapektuhan kung hindi ko gagawin to.. gusto ko lang..

Pero hirap pa din ako.., wala na si Maldito.. o kung nagpalit na siya ng domain.., di ko alam kung san ko siya hahagilapin.., siguro sa ngayon.., kelangan kong tumayo mag isa.. Well kaya ko to..

This time.., dahil busy busyhan ang self confessed gwapitong blogger na may mga pinagdadaanan lately.., pero pinangako ko na isisingit ko to..

so uumpisahan ko ng saarguhin ang mga kwento bago pa sila mabaon sa limot,, at malamang heto na nga ang umpisa ng mga di kahabaang entries na pinapangarap ko noon.., at wala ng excuse ang mga inaanyahan kong magbasa.., kasi madalas nilang dahilan ang hahaba daw ng mga entries ko kaya tinatamad na sila.. sus,, hindi man lang ako binigyan ng chance makapag kwento.., jinudge agad sa haba.. sabagay naiintihan ko sila.., lalo na yung mga bayad lang ang oras nila sa cafe o siningit lang ang sa oras nila ang pag nenet dahil mamamatay ang mga tanim nila sa farmville,.. hehehe.. at ang iba naman,, limited lang ang kayang basahin ng mga mata nila.. pang 100 words lang.. tas aantukin na sila..

may oras ako noon kaya mahahaba ang mga entries ko.. ngayon na tulog lang ang gusto kong gawin sa free time ko at magpa cute para magka lovelife.., iiksihan ko na ang mga sinusulat ko..

Ngayon,, ito na.. ang aking muling pagkabuhay..

dapat handa ka na,, at ikalat mo na ang balita,, si tupe ay buhay na ulit

balik loob

hindi ako umabot sa kota kong sampung entries nung december.. andami kong gustong isulat at ikwento pero siguro tinamad o hindi ako nagkaron ng signal nung mga panahong sinisipag  akong magsulat o nagpapagod paguran lang ako.. . , o siguro.., nawalan na ko ng benchmark sa pagsusulat dahil nagsarado na ang domain ng aking sinusubaybayan na si maldito..

Ngayon.., babalik muli ako.., andami kong utang na kwento.., mga lamang utak.., mga karugtong ng mga huli kong kwento..

isa siguro kaya hindi ako makapag sulat nun ay dahil may mga spaces pa kong dapat i fill out.. pero sususbukan ko silang punan sa mga susunod na araw..

hindi ko to titigilan.., paninindigan ko ang page na to kahit mga lima lang ang mga nagt tyagang magbasa dito at tiyak na hinihintay nila ito.. wow

hindi ko na siguro pag susunud sunurin ang mga kwento.., kasi dun ako natatagalan e.., bahala nalang kayo.. lalabag muna ko sa chronological order

sa mga lima kong taga basa na mga kamag anak ko lahat at kaklase.., ito na.. i'll get back to writing.., namis niyo ko??

Ang umpisa ng pagbabalik

Napahinga ako ng 103 days sa pagiging functional at 19 months naman sa pagiging call boy.. Pagkatapos ng pakikipagbuno sa duwag na parte ng sarili ko, I dare my self again to be the man that I want my self to be.. an eligible bachelor.. I will not be that man if I will not do anything,, kaya kilos kilos na ko.., masyado ko nang inispoil ang sarili ko at wala naman akong mararating kung tutulog tulog lang ako at hindi bigyan ng hamunin ang sarili ko sa mahirap na laban..

                             

Bago ko pa suungin ang mundo na bukas na bukas na para sa akin., magbabalik muna ako sa mundong una kong ginalawan.. sa mundong pingarap ko nung college dahil sa sahod, sa twang, at sa mga kontrobersiya.., wanna see them for my self if they are real.

Hindi siya madali kaya hindi ako tumagal, umalis ako upang tahakin ang mas madaling daan, pero hindi din masyadong fun, swabe lang.. mejo easy easy.. pero kung may gusto kang marating., iisipin mong umalis pag may chance ka na at malakas na ulit ang loob mo at handa ka na sa stress, puyat, at pressure..

Ngayon.., nagbabalik na ko baon ang mga aral, lakas ng loob, at pangarap na makapag gym sa fitness first at iavail ang benefits sa maxicare card.

I can’t just screw up this chance.. bago ako tumuloy sa pagiging guro, titingnan ko ulit kung may buhay para sa akin on graveyard shifts with a good night differential rate., life where eyebags are inevitable, life where people do not sleep at night. Namis ko e.. kaya susubok ulit ako.

I have everything that I need.. I passed the exams, interview, drug test, I have signed a contract and I’m just so ready..

May nervousness pa din sa akin pagdating sa mga elimination moments during the training process.. Gagawin ko ang lahat para tumagal.. at ang tumagal din sa floor

Last Monday, my 2^nd Cc journey have started. Nag umpisa na ang training. Kahit na hindi maganda ang schedule, kelangan kong kayanin.. bahala na.. para sa fitness first kelangang kong kayanin lahat ng ihahain sa akin including the possibility of not going home at night.

Pero good naman.. after my first night, wala naman masyadong problema sa pag uwi kundi ang paghihhintay sa mga susundo sa akin.

The five day language training turned out ok.. I got refreshed from the things I learned before,, I met new faces, mingled with different kinds of people.. nalaman ko na hindi na ko socio phobic kasi kayak o nang makipag kwentuhan sa mga di ko masyadong kakilala..

Ang tahimik ng mga taong nakapaligid sa akin sa training,, iilan lang ang mga hindi nahihiyang mag open up. At ang daldal ko.., sana hindi pa naiinis sa akin ang trainer namin.. I’m worried na sana hindi ako mapag initan dahil parang ang yabang ko ata dahil sa mga alam ko na hindi ko maitago,, unlike the other people in the training, antahimik.., nakakatakot, kasi pano kung tinatago lang nila mga alam nila,, ako wala nang mailalabas pag ubusan na ang laban.

Sinubukan kong magpakatahimik, pero di ko pa din mapigilang magbiro at magsalita.., ewan ko yun talaga ata ako.., pag may alam o may gustong sabihin.., di matahimik.. tsaka nag cocorrect ako pag may nadinig akong mali sa grammar o sa pronunciation.., nasanay na kasi sa dati kong mundo.. sana lang di minasama ng mga kinorek ko.. pero palagay ko parang nakasugat ata ako kahit di ko naman intensyon..  hay..

Pero sana magtagumpay ako this time.. kaya ko to..