Ang umpisa ng pagbabalik

Napahinga ako ng 103 days sa pagiging functional at 19 months naman sa pagiging call boy.. Pagkatapos ng pakikipagbuno sa duwag na parte ng sarili ko, I dare my self again to be the man that I want my self to be.. an eligible bachelor.. I will not be that man if I will not do anything,, kaya kilos kilos na ko.., masyado ko nang inispoil ang sarili ko at wala naman akong mararating kung tutulog tulog lang ako at hindi bigyan ng hamunin ang sarili ko sa mahirap na laban..

                             

Bago ko pa suungin ang mundo na bukas na bukas na para sa akin., magbabalik muna ako sa mundong una kong ginalawan.. sa mundong pingarap ko nung college dahil sa sahod, sa twang, at sa mga kontrobersiya.., wanna see them for my self if they are real.

Hindi siya madali kaya hindi ako tumagal, umalis ako upang tahakin ang mas madaling daan, pero hindi din masyadong fun, swabe lang.. mejo easy easy.. pero kung may gusto kang marating., iisipin mong umalis pag may chance ka na at malakas na ulit ang loob mo at handa ka na sa stress, puyat, at pressure..

Ngayon.., nagbabalik na ko baon ang mga aral, lakas ng loob, at pangarap na makapag gym sa fitness first at iavail ang benefits sa maxicare card.

I can’t just screw up this chance.. bago ako tumuloy sa pagiging guro, titingnan ko ulit kung may buhay para sa akin on graveyard shifts with a good night differential rate., life where eyebags are inevitable, life where people do not sleep at night. Namis ko e.. kaya susubok ulit ako.

I have everything that I need.. I passed the exams, interview, drug test, I have signed a contract and I’m just so ready..

May nervousness pa din sa akin pagdating sa mga elimination moments during the training process.. Gagawin ko ang lahat para tumagal.. at ang tumagal din sa floor

Last Monday, my 2^nd Cc journey have started. Nag umpisa na ang training. Kahit na hindi maganda ang schedule, kelangan kong kayanin.. bahala na.. para sa fitness first kelangang kong kayanin lahat ng ihahain sa akin including the possibility of not going home at night.

Pero good naman.. after my first night, wala naman masyadong problema sa pag uwi kundi ang paghihhintay sa mga susundo sa akin.

The five day language training turned out ok.. I got refreshed from the things I learned before,, I met new faces, mingled with different kinds of people.. nalaman ko na hindi na ko socio phobic kasi kayak o nang makipag kwentuhan sa mga di ko masyadong kakilala..

Ang tahimik ng mga taong nakapaligid sa akin sa training,, iilan lang ang mga hindi nahihiyang mag open up. At ang daldal ko.., sana hindi pa naiinis sa akin ang trainer namin.. I’m worried na sana hindi ako mapag initan dahil parang ang yabang ko ata dahil sa mga alam ko na hindi ko maitago,, unlike the other people in the training, antahimik.., nakakatakot, kasi pano kung tinatago lang nila mga alam nila,, ako wala nang mailalabas pag ubusan na ang laban.

Sinubukan kong magpakatahimik, pero di ko pa din mapigilang magbiro at magsalita.., ewan ko yun talaga ata ako.., pag may alam o may gustong sabihin.., di matahimik.. tsaka nag cocorrect ako pag may nadinig akong mali sa grammar o sa pronunciation.., nasanay na kasi sa dati kong mundo.. sana lang di minasama ng mga kinorek ko.. pero palagay ko parang nakasugat ata ako kahit di ko naman intensyon..  hay..

Pero sana magtagumpay ako this time.. kaya ko to..