There are things I keep to my self.,
iilan lang ang mga nakakaalam., lalo na pag lovelife ako,, ipapaalam
ko lang pag break na o pag nakapag move on na ko., o minsan, di ko na
talaga pinapaalam.. Ewan ko, this is the last topic I want to talk
about. Ayokong masenti. Dati nakapag sulat na ko tungkol dito sa na
una kong blog na binura na, siyyeettttt, Pero dahil andami ko ng
utang na kwento, bahala na gagawin ko ulit, sana walang makabasa neto
sa bahay kung hindi aasarin nila ako. hehe
Ayoko ng lovelife, madaming buhay
napapariwara dahil dyan, may mga pag aaral na di natatapos, mga
pagkakaibigang nasisira, mga pangarap
na di natutupad, at higit sa lahat mga tagahiwat sa mukha.--daim**
naiinis ako sa mga malakas maka pbb
teens., maka magkahawak ng kamay saa dyip, sa mall, sa kalye, sa
simbahan, at sa cr, joke lang.. joke yung sa simbahan kasi di naman
na ko nagawi sa simbahan e.
bitter much dahil walang lovelife??
hehe
the last time I had that was years
ago., yung may feelings. Yung di para maki uso lang. Ang saya ko
nun, kasi di one sided katulad ng mga nakaraang bisyo
o ko,noon, ayos lang sa akin na maging
third party kahit di nila alam na kasali pala ako, I become the
silent party crasher. Mahal ko kasi yung tao e., nagtyaga akong
maghintay ng pagakakataon., pero wala e. di ako pinagbigyan ni
destiny., mas malakas yung kapit ni karibal, magkamag anak ata sila.
Well., I felt so happy finally im
holding someone's hand at alam niyang may malisya.hehe. Kahit di ako
sanay na hind ako ang nag1st move., I took the chance of beong happy
with someone else.
Inspired akong pumasok sa trabaho. At
excited akong umuwi. Masaya ako kasi my phone is serving it's primary
purpose, yung nakaka usap ko yung taong mahalaga sa akin kahit wala
sa tabi ko, alam kong may koneksyon kami. May updates. Yung dapat may
load ako palagi kahoit ang anlaking makapatong ng pinaglolodan ko sa
kanto.
Alam mo yung feeling na., kung pwedeng
tumigil yung oras pag magkasama kayo, yung parang nothing can go
wrong pag magkasama kayo, yung amg perfect ng lahat kahit hindi pare
pareho yung takal ng ulam sa karenderya dun sa tabi ng isang pang
karenderya na inconsistent din yung takal ng ulam.
Yung hindi mo pinapansin yung mga
nangyayari sa paligid, kasi masaya ka dahil sa taong kahawak mo ng
kamay. Kahit di ko pa sinubukang magdrugs <totoo>, para akong
high. Ansarap ng pakiramdam.
Kung pwede lang na sana di na matapos
ang lahat. Kung pwedeng dun na lang kami sa tabi ng isa't isa., araw
araw. Yung lahat ng mga lovesongs ansarap pakinggan tapos pipikit ka
at mukha niya nakikita mo..ayeee
Dahil sa sobrang saya ko nun., I was so
careless., I didn't care basta nandyan siya sa tabi ko., yun, I lost
my job, sabi ko nun, ayos lang, madali lang naman makahanap ng
trabaho e., basta nandyan sa akin., kaya ko ang lahat. Lumipas ang
mga araw, di ko maumpisahan ang paghahanap ng trabaho, kasi masaya
ako, di ko maramdaman na kelangan kong magtrabaho, bakit pa, I found
what I love doing., that is to love that person. Ang lakas ng tama
ko. Hanggang sa isang araw, syempre may kanya kanyang buhay kami., I
got the chance to be alone. Dun nakapag isip ako. , parang nawawala
na isa isa yung mga nasa akin dati, parang siya na lang natitira.,
naisip kong hindi na nakakatuwa ang nangyayari., oo mahal ko siya.,
pinapasaya niya ko., nakakalimutan ko ang mga problema dahil sa
kanya., pero parang nakakalimutan ko na din yata kung sino ako dati.,
kung ano ang mga gusto kong marating, kung ano pa ang mga kaya kong
gawin bukod ang mahalin siya. Para talaga siyang isang bisyo. Masaya
ako, pero di na ko natutuwa sa mga pangyayari. Kelangan ko siya pero
kelangan ko din ang mabuhay, pano kung mawala siya., iwan ako., ano
pa ang matitira sa akin??
Before I totally lost my self.,
kinausap ko siya. Kahit di ko talaga maintindihan ang buong concept
ng cool off noon, dahil para sa akin dati., kung hiwalay-- hiwalay na
talaga., no return no exchange, touch move., pero dahil I want to
keep the person., I asked for a time., humiling ako ng 2 months na
walang communication, walang pagkikita, wala lahat.
Lumuha siya, ako pinigilan ko lang, ang
sakit pala pag lumuluha yung taong mahalaga sayo dahil sayo. Pinilit
ko namang gawin ang dapat kong gawin ng nandyan siya kaso di ko
maumpisahan, Ito na lang yung naiisip kong paraan, Napakalaki man ng
mga chances na ito na yung katapusahan ng lahat pero kailangan kong
mapag isa. I need to regain what I lost. Kailangan ko yung dating
ako, hindi complacent, hindi careless, cautious, tsaka gusto ko ulit
makita yung mga pangarap ko dati.
Kelangan kong ibalik yung mga nawala sa
akin, sinabi ko sa kanya na hindi ako nakikipag hiwalay, I just need
some space, gusto kong mag soul searching., at gusto buong buo ako
pag bumalik na ako sa kanya. Kasalanan ito ni Basha., hehe.
Alam kong di madali sa kanya yun.,
sinabi ko sa kanya na hindi ko siya masisisi kung after 2 months ayaw
na niya. Alam kong masakit ang hinihingi ko sa kanya, Mas masakit sa
akin yun., pero yun naiisip kong paraan para maging ako uli ako. At
gusto kong maramdaman na mahal ko talaga siya hindi dahil kasama ko
siya araw araw. Baliw move, pero I want too see what absence can do
for the both of us. I want to feel na mahal ko siya with no
conditions., no ifs, no buts, basta mahal ko lang siya, kasama ko
man siya sa bawat araw, o hindi.
I started my life living it as usual.,
nahirapan ako sa mga unang araw, nasa panaginip ko ang mga nangyari,
alam ko sa puso ko na ayaw ko yung ginawa ko, kung bakit kasi hindi
ako marunong sa multi tasking nun. Nangamusta ako sa isa sa mga
kaibigan niya, hindi daw siya ganun ka okey.,, I was tempted to take
back what I did. Nag set nga ako date for us to talk, pero di niya ko
sinipot. I can't blame anyone but myself.
Pinilit kong ibalik yung ako within 2
months, hindi madali, kung hirap ako ng nandun siya, mas hirap ako ng
wala siya.
The deadline came, hinintay ko siya.,
walang nagpakita sa akin, Sa mga panaginip ko, bumalik siya, pero
panaginip lang mga yun. Masakit, I caused my own pain.
Life can make or break us. May nagagawa
tayo para hindi na natin ulitin, nangyayari ang mga bagay kasi may
isang malaking dahilan. Cliche, pero may mga nawawala kasi may mga
darating, better than what we lost. We have to accept things kung
wala na talaga, dahil dun lang tayo makakapag move on
I ended our the story. I think ayos na
kami sa kanya kanya naming buhay, masaya na siya with someone at ako,
sa mga nangyayari sa akin ngayon, well, I must be happy, I got my
self as I wanted. Mas naging maingat na ko, mas nag iisip na.
We are accountable with our own
decissions, wala tayong karapatang manisis ng kung sino man if we
fail, may mga choices tayo., we must know how to play our cards
well., wala naman edit button ang buhay. Hindi na natin mababalik
kung ano man ang eksaktong nawala sa atin, pero we can prevent
losing more important things and work on getting the things that will
make us happy.
No comments:
Post a Comment