The Boy I was and the Man I have become: Tupe to his Silver Year

Gaya ng mga nakaraang kaarawan ko.., just before the clock ticks 12.., magpapaalam lang ang isang bahagi ko.., sapagkat ilang minuto nalang isang bagong taon na para sa akin.. hindi na ko makakabalik…, kaya iiwan ko nalang dito ang mga nangyari sa taong iiwanan ko.., para may effect pag naisipan kong magbalik tanaw.., malay mo, ako pala yung bibida sa ‘the butterfly effect3’?? ^^

A lot of things happened in my 24^th year,, mga masasaya.., mga pagkakataong gusto kong magbaril sa SM.., mga oras na feeling ko e papasa na kong maging drama actor.., at mga bangag moments.., I thank God that he let me experienced all of those before a more mature me has been born..

Akala ko naranasan ko na mga pwede kong maranasan bukod sa magkaron ng matinong lovelife at maging kasing powerful ni Pacquiao at ni Justin bieber, hindi pa pala.., there is more to life than of those I have encountered in the past.. Marami pang pwedeng mangyari na hindi ko inasahan.., maraming mga leksyon na saka mo na lang ma rerealize.., may mga tao pa palang dapat tayong makilala para  makita mo kung bakit ka nga ba nabubuhay..

Para akong kabilang sa isang reality show.., ang pagkakaiba lang, walang CCTV.., walang mga camera sa paligid.., at hindi ako magiging artista pagkatapos.. sana ganun na lang kadali ang buhay., may grand finale.., tas pwede kang interbyuhin ni boy abunda pagkatapos.

Natupad naman ang mga hinangad ko nung 23 pa ko.., ang pumasa sa LET.., at magkaroon ng trabaho.., ang totoo.., asa pagkilos natin nakasalalay ang lahat.., kung walang nangyayari sa iyo.., yun ay dahil wala kang ginagawa,, Aray ko naman.., opo titigil na ko sa pagpapacute at kikilos na ko para magka lovelife na ko.

Kung hindi ko hinarap ang takot ko.., malamang kinakabahan pa din ako na parang tanga pag nakakakita ako ng LET reviewers sa National Bookstore. Nakakahinga na ko ng wagas pag nakikita ako ng mga reviewers at natutuwa ako at nagpapasalamat dahil nalampasan ko siya,, Ngayon na may lisensaya na ko.., bukod sa plano ko itong ipa renew na kahit sa 2013 pa ang expiration date nito dahil hindi ako masaya sa picture.., plano ko ding magturo,, soon pero di pa ngayon,. Alam ko darating din ako dun..

I now have a job which I hope of having when  I was in col lege na naranasan ko naman after grad pero tinalikuran ko dahil sa mga di magagandang episodes ng buhay ko..,

Bumalik ako at nakarating naman ako.., natuwa naman ako dahil kinaya ko dahil di nga talaga siya ganun kadali.., naku.., kung alam mo lang na halos araw araw akong nagp praktis kung papano ko sasabihin sa TL ko na ayoko na po.., hindi ko na  po aantraying alisin niyo ko because I give up.., mag aartista na lang ako.

Ang buhay ay di gaya ng trabaho na magreresign ka kung pakiramdam mo ay hindi ka na masaya o simpleng ayaw mo na,, kelangan mong kayanin ang lahat gaano man kabigat ang pakiramdam mo para magpatuloy.., may oras para sa lahat.., nabubuhay tayo dahil may gagampanan pa tayo.., k aya I have applied the same principle on my job.., hindi basta bastang aalis nalang ako kasi ayoko na,, sabi nga ni mommy.., wag kayong aalis hanggat di kayo pinapaalis..

I’m really so thankful to my creator that a year has passed.., I will never be more thankful to the blessings.., lessons.., people He let me have.

Kahit ang tsunami sa japan, lindol nung nag ca calls kami ng ala una ng madaling araw.., ang bagyong Pedring.., pati ang pagpapagupit ni Justin bieber ay hindi hadlang para ipagpasalamat ko ang taon na sa akin ay nagdaan..,

I have survived my 24^th year.., and I’m hoping that my 25^th year will be more joyful., more fruitful , and more exciting..

Simple lang naman ang mga kahilingan ko e

Sana naman makapag enchanted kingdom na ko, magka lovelife, at mag trend sa twitter.

Bukod dun.., sana I hope to find stability.., and perform my purpose.

We deserve what’s happening to us and what we have.., maniwala ka.., kung anong nangyari sa sayo at kung anong meron ka ngayon.., yun ay dahil yung ang deserve mo.., kaya I’ll work harder to deserve what I want to have,, if I worked hard enough and what I want was not given.that  means God will give me more than what I think I deserve..

“tuper.., laban lang.., di ka nag iisa..”

after the training

 

Every shift.., I battle for survival.., for redemption.., at para  patunayan sa TL ko na tama lang na pinaglaban ako ni kuya P. para tumuloy sa production floor.

Kahit kada shift e ayoko na.., dahil parang ayaw ko ng pumasok dahil naiimagine ko na naman how the shift will look like.., for sure para na naman akong bata na pa.cute lang ang alam at magtatanong kung anong gagawin.

Pero nakaka survive ako dahil naniniwala akong things will just go better cause it can’t be any worst..

Palagi akong sinasabihan ni TL na use your search engine.., exhaust all your resources first,, tae.., déjà vu.., dahil yun din ang habilin ng mga mentors ko.., kulet ko lang e no..

Alam kong kung badtrip ako e dobleng badtrip sa akin ng TL ko at paniguradong dismayado ang mga mentors ko pag nalaman nilang di pa ko nag iimprove.. Di ko pa naalis ang ugali kong matanong

Ang totoo.., you have to show me not tell me so I would learn.., ang angas lang e no ,, umaatittude.., sabi nga ng TL ko nung minsan ay nagkaka engkwentro kami sa mga coaching sessions, ang kakulitan ang pinaka mahirap gamutin sa lahat..

Tinanong ako ni TL nun kung ano daw gagawin sa mga di nag iimprove.., andami kong mga tanong na hindi sinagot dahil akala ko e sapat na ang katahimikan para tumugon sa mga tanong niya.., pero dahil sinabi niyang kelangan kong dapat na ko sumagot.., I remember I said “ If I know I have done everything.., then I have to let that person go..”

Halos every mid shift.., iniisip ko kung papano ko simulan ang pagpapaalam ko sa TL ko.., dahil nararamdaman kong I’m not serving my purpose.., pero dahil sumasaya naman ako sa ilang mga calls bago matapos ang shift at dahil sa mga kawavemates ko.., kumapit ako.., inisip ko nalang yung napanod ko sa “facing the giants” , pinapikit ng coach  yung football player at pnagapang niya with a heavy man on the player’s back.., hindi napansin ni football player na anlayo na pala ng narating niya kahit hirap na hirap siya sa bawat gapang.., dahil sa motivation at sa mga  taongot ko mga kasama niya.., kinaya niya ang akala niyang hindi niya kaya..

Pag tinatanong ako ng mga wavemates ko nung mga unang araw naming na how’s my shifts.., una sagot ko not good.., tapos samga sumunod na araw.., sinasabi ko nang getting better kahit di naman masyado.., well.., totoo ngang fake it until you believe it.

Dumating yung mga araw na nagiging medyo magaan na yung shift.., araw araw ba naman ang dasal ko na “sana po Lord, makapagpakita po ako ng improvements..” di naman Niya ako binigo..

Pag gusto mo ang isang bagay, di ka basta bastang susuko kahit gaano mo man maramdaman ang hirap.., e gusto mo yun e..,  pinasok mo ng wala namang pumipilit.., tapos konting hirap lang e ayaw agad?? Paano mo malalamang malakas ka kung sa una ay aamin ka na , na mahina ka.

Na touch ako nung sinabi minsan ni TL ko na may potensyal ako.., pero sana daw gamitin ko yung potensyal nay un para magkaron ng saysay.., dahil wala namang halaga ang potensyal lang kung hindi ginamit. Atleast di ba  I have it inside me,, I just have to let it out..

We have 3 months from the date we’re hired to show to our tls that we deserve to stay.., ang hirap nun..Nagpaalam na ko kina mama nun na magreresign ako .., kaya plano ko na hindi umabot ng 3^rd month review pero pano ko malalaman na papasa pala ako kung bago ako mag 3 months sa work ay sumuko na ko..

 Buti nalang kahit di madal.., di ako sumuko.. kasi tanggap ko naman kung ano man maging kahinatnan ng mga pangyayarinun dahil alam naming pareho ng TL ko na ginawa naman naming ang dapat naming gawin..

Buti nalang at naipasa ko at naiendorse ako sa susunod na level..

Basta wag lang dapat sumuko

The Day i lost my Noki

After the shift.., nagdecide ako na magpacute muna sa mall bago umuwi.., kung nandun ka lang nagpa pirma ka na sa akin dahil ang hot ko lang dahil sa aviator glasses..

Naglakad kami sa mall dahil mukha naman kaming tungaw kung magd dyip kami sa loob o sasakay sa tren.., hanap kami ng makakaininan., mga 2 years kaming nagtatalo kung saan kami kakain.., dahil grown up na ko.. sabi ko anywhere basta wag sa mga pambata.., wow attitude much. Ikaw na ang gwapo dahil sa aviator glasses na kakabili lang 2 days ago.

Yun.., we finally decided na kumain sa Jollibee pero madaming nakapila kaya nag iba ang plano.., lumipat kami ng mall and have decided na dun nalang kumain..

Nung andun na kami sa place.., I noticed that something’s missing.., tae may nawawala sa akin.., si Noki.., dahil ica calculate ko na sana kung magkano ang share naming sa oordrin namin.., I stayed calm.., dahil slim naman si Noki.., malamang asa singit lang siya ng bulsa bulsa ko.. nung sigurado na ko na nawawala na nga siya.., taimtim kong sinabi na “ guys..,  I think I lost my Noki.., kala nila biro lang kasi gusto ko lang tumakas, pero that’s a damn a good excuse don’t you think?? Pero totoo.., nawawala nga siya.. naku.., di naman ako nag panic dahil I’m planning naman na palitan na si Noki dahil I saw some good phones out there,, matagal na din serbisyo ni noki sa akin .., 2 years.. pero sinubukan pa din naming siyang hanapin dahil sayang  naman,, ganun nab a yon after 2 years pag nawala din a susubukang hanapin??

Una.., pakiramdam ko ayos lang.., madali lang naman bumili ng bagong phone..,andaming di naman kamahalan. Pero habang tumatagal,, narerealize ko na iba si Noki e.. wala siyang kapalit,, andun yung mga litrato ko.., ang gwapo ko pa naman  dun di ko pa sila nalilipat sa facebook.., at pano kung I post sa internet ang mga almost nude na photos ko?? Hehe

Kahit hindi halata dahil halos andami kong nakain na pansit palabok.., hindi ko malasahan ang kinain ko.., I felt that I lost a friend.., wala ng gigising sa akin.., wala ng kakanta sa akin pag nageemote na ko.., wala ng channel para makapag connect ako sa mga kaibigan ko.., wala na ang teleponong nakasama ko ng dalawang taon na katuwang ko sa mga nangyari sa mga oras na yun.., siya ang kasama ko sa mga awkward moments na kailangan kong magkunwaring may ka text o nag gagames.. kasama ko din siya mag capture ng mga moments dahil malinaw naman ang camera niya.., especially feeling ko na syett ang gwapo ko kaya dapat itong makunan ng camera at ipost sa facebook. Hindi ko na maririnig sa iba na “ ang cute naman ng phone mo kahit ang totoo ay nagseselos ako dahil naunang pinuring cute ang phone kesa sa akin.. bwisit lang dahil hindi na nagbebenta ang nokia ng gaanong model.. at para sa akin walang makakapalit sa kanya kahit hindi siya wifi capable at walang flash ang camera niya..

Sabi nga nung ad nung lumabbas yung phone.., it’s not just a phone.., it’s who we are..

I felt I lost a part of my self too.., kahit palagi ko lang siyang dine deadma dahil mas madalas kong kaharap ang notebook ko.., totoong mararamdaman mo lang ang halaga ng isang bagay pag wala na siya sa sayo..

Feeling ako ang malas ko lang nung araw na yun habang nags sink in sa akin na hindi lang cellphone ang nawala sa akin..,kundi isang kaibigan na kasama ko palagi.., parang nga siyang isang bahagi ng katawan ko.., hindi ko kayang lumabas ng walang phone.., wala akong akong alarm clock.. wala akong relo..

Inisip ko.., mas lalo nang mangyayari sa lovelife ko, dahil wala na ko telepeno.. malas.

Habang naglalakad ako sa mall mag isa at nagh hope pa din na kahit papano ay matisod ko siya sa daan at sanallphone  wala pang nakapulot dito.., pero.., nung wala na talaga.., naramdaman ko na ang pangit ng nangyari sa akin.., pero just when you thought you are the most doomed person in the world.., God will show you how lucky you are..

I saw a guy on a wheel chair na walang paa.., pero mukha namang masaya siya..

Kung siya nga walang dalawang  paa pero ngagawa pa niyang ngumiti.., ako pa na si nawalan lang ng cellphone na pwede namang palitan

Maybe it’s time for me to get a new phone at sana mabait yung nakapulot ke noki.., sana alagaan siya gaya ng pagaalaga ko at sana magwapuhan sila sa mga letrato ko..

I miss you Noki

Welcome to hell

Iisa lang ang habilin sa amin ni Mommy A. nung pakawalan na kami sa floor para harapin na ang labanan sa kung saan nila kami inihanda.. “ Huwag kayong aalis hanggat di kayo pinapaalis.”

Parang andaling gawin di ba?? Parang endurance challenge lang sa survivor kung saan bawal lang makatulog.

Batid kong di madali ang laban na kakaharapin ko.., pero ngayon pa ba ko susuko na nalampasan ko ang di ko kinaya nung nauna akong sumubok sa laban na kung ano ang meron ako ngayon..

“tupe.., umayos ka a.., hinabilinan ko na ang TL mo.., alam na niya .., sinabi ko na si Tupe.., makulet pero natututo..” naiyak naman ako kay mommy A.., parang gusto kong sumagot na “bakit di mo po sinabing gwapo din??”

Ibang iba ang unang araw sa production floor.., di ako nananakot sa mga aspiring callboys.., kung hirap ka na sa nesting,, hirap is an understatement when you are there,,

Perfect word is “welcome to hell baby” dahil andaming demonyong customer ang kakaharapin mo ng walong oras ng limited lang ang lifeline.. hindi kagaya ng nesting..

At para sa akin.., 1^st day palang gusto ko ng bumitiw,, buti pala off namin the next day,, hehe.

Totoo ngang pagkatapos ng training nag uumpisa ang lahat,. Ang pintuan ng impyerno ay nagbukas na.

Kung pwede lang na umiyak habang kausap si customer at magmakaawang humingi ng pag iintindi dahil unang araw mo palang sumabak sa totoong laban e kada call ginawa ko na..

Hindi na din pwede ang tanong ng tanong,, e sakit ko pa naman yun.., tae.., I felt so alone.., para akong piniringan sa mata sa pinaikot ng 100 times at pinapalo ang palayok..

Pero alang alang sa mga taong nagtrain sa amin, sa pangakong hinding hindi ko sila bibiguin at sa pangarap kong magka lovelife,, nagkunwari akong kaya ko.., kahit na ang totoo.., gusto ko ng mag walk out,, kung may kotse lang ako.. hehehe

Para akong nagswimming lessons pero di pa ko talaga marunong lumangoy pero dahil tapos na ang oras ng pagtuturo at madami pang gustong matutong lumangoy at turn na nila na maturuan.. they have to set me in the ocean and see how far will I survive.. buti I have little salbabidas.., my team mates and some words from my TL.. “mag search ka muna”

Medyo strict si TL pero naiintindihan ko siya

Natapos ang shift na parang ambobo ko at ano lang ginawa ko training. Halos ubos ang boses ko at takot na kong pumasok sa susunod na shift dahil feeling ko pumalpak ako.

Pero dahil ayokong may mabigo.., lalangoy ako hanggang malunod.., bahala na.., I will still hold on Mommy A’s habilin kahit pakiramdam ko di na ko tao,. Pero dahil ako nga si Topher,, I have to let them see that I’m indeed Topher than yesterday

the return of the comeback

Finally

Totoong naiisip lang tao ang dapat niyang gawin kapag kulang na siya sa oras o wala na siyang pagkakataon pa gawin ang mga ito.., ayokong sayangin naman ang mga pagkakataon at sabihin sa huli na “sayang.., sana pala ginawa ko na noon”

Antagal kong nawala.., pero wala namang nakapansin.., emotero much??

Andaming nangyari sa buhay ko the past months.., pilit kong nade deadma anng page na to.., nawalan ng gana?? nawalan ng inspirasyon??  Tinamad?? Umaatittude?? O umaarte lang..

Nakakapagod pa din pala ang walang ginagawa.., darating at darating ka sa punto na “tama na.., oo gagawin ko na”

Alam mo yung feeling na pwede mong takbuhan pero di mo pwedeng takasan..,

Andaming mga sitwasyon na puro ganon.., kaya bakit mo pa papatagalin  laban kung kung laban.., ngayon na pa.., magka alalaman  na.., Why prolong the agony??

Pero minsan.., may tamang timing sa lahat.., haha excuse ng mga tinatamad?? pero may panahon sa lahat.., mararamdaman mo yun.., dapat kilos na bago mahuli ang lahat..

Yung feeling na once in an hour lang dumaan ang jeep.., antagal mong nagaantay pero nung may dumaan tiningnan mo yung cellphone mo o sinintas mo yung sapatos mo kaya nakalampas siya.., kaya yun.., you have to wait for another hour.., kakabad trip no??

Ganon din ang kinahitnan ng pahinang ito..,  alam mo namang di porket binuksan mo ang Microsoft word e automatic na yung mga idea na lalabas at magt-type ka nalang para makabuo ng isang entry..

There are times na I attempted to leave some entries here to show that this page still lives,, or Tupe still exist.., or may utak pa ko…, kaso minsan mas pinipili ko muna na magpacute sa facebook tapos pag handa na ko magsulat.., walang ng internet connection.. Basag.

I will not waste my free time.., I want to leave something in here before I turn a year older, arte lang.., Ang totoo.., para maiwan na ang lahat sa taong iiwanan ko.., para may fresh start sa susunod kong taon..

Magsisimula na ko ulit para makarami.., I just have limited time to do so..

Maghahabol ako parang nung estudyante days ko na aasikasuhin ko lang ang mga projects before the deadline.., ang kaibahan lang.., parang ganun din e.., ikaw may naiisip ka bang pinagkaiba?? It’s still a race between me and time.., 

May malulungkot pa din pag di ko nagawa ang dapat kong gawin.. ** sarili ko.

I will be graded by myself at kung sino pa man dyan ang gustong magbigay ng marka sa akin..,

O well.., ang buhay nga naman.. paulit ulit.., iba’t iba lang ang version.., parang Teleserye lang na nag rate.

Welcome back naman sa akin. Namis mo ko?? Kung alam mo lang na kung gaano ko kagusto makausap ka muli.